De eerste angst werd overwonnen • Oostenrijk 2018 #1

Ondertussen lijkt mijn vakantie in Oostenrijk alweer een eeuwigheid geleden, maar dat houdt mij niet tegen om jou toch nog in geuren en kleuren over te vertellen. Het was een reis die veel in mij heeft losgemaakt, maar laten we maar gewoon beginnen bij hoogtepunt nummer één van mijn twee weken in Oostenrijk.

18 juli 2018 

De tweede dag van onze reis gingen we met de familie naar Wolfgang om onze eerste wandeling te gaan maken. Ik kan je nu al vertellen dat ik het daar echt een magische plek vond. Het heldere blauwe water, de prachtige bergen, het kalmerende geluid van de golfjes en hoe alles er zo netjes was zullen me zeker nog wel een tijd bijblijven.  

Ik was nog maar een dag in Oostenrijk en ik was al verliefd op hoe het leven er daar aan toe gaat, nu ja, op hoe vriendelijk zij omgaan met de natuur en het milieu en hoe alles er zo veel minimalistischer is. 



De laatste tijd kijk ik steeds meer video's die gaan over minimalisme en hoe we eigenlijk met de wereld zouden moeten omgaan, deze video's geven me steeds opnieuw opruimkriebels en zin om ook zo te gaan leven, in Oostenrijk zijn die kriebels veranderd in ideeën en plannen om beetje bij beetje minimalistischer te gaan leven. (Is in Italië wel een beetje mislukt maar dat lees je later nog.) 

Wij dromen bijna allemaal van grote huizen met heel veel dure spullen in, terwijl we eigenlijk ook best met minder zouden kunnen overleven. Onze hebzucht is vaak echt groot en zit er echt ingebakken en hoewel ik zelf ook droom van een huis met een gigantische tuin met een dikke auto voor de deur en designer handtassen in mijn kast en ik daar toch echt wel voor ga blijven werken omdat ik alleen zo echt iets met mijn leven doe, zijn er dingen die ik niet meer ga kopen en dingen die ik wel minimalistischer wil gaan aanpakken, maar goed over minimalisme later meer, we hadden het eigenlijk over Wolfgang.  

Al het afval dat er tijdens het wandelen werd gevonden, werd netjes opgeraapt en in de vuilbak gegooid en ooh wat zou ik willen dat dat bij ons ook zo was! Alles ziet er gewoon meteen zoveel rustiger uit zonder flesjes, zakken, papiertjes en sigaretten op de grond. Ja, echt waar! Ik heb geen enkele peuk op de grond zien liggen in die volle twee weken Oostenrijk. 

Na onze wandeling zijn we een paar minuten verder gereden om te rodelen. Toen ik jonger was en naar Oostenrijk ging, deden we dat ook altijd, maar ik durfde het nooit alleen te doen uit angst dat ik te snel zou gaan en uit de bocht zou vliegen. Nu ben ik ondertussen 16 (bijna 17 omg) en past mijn dikke reet niet meer in het kinderzitje van dat karretje, dus had ik twee keuzes. Of ik ging alleen of ik ging niet. Of ik bang was? Ja, toch wel. Ik ben een echte controlefreak en moet er altijd zeker van zijn dat iets echt veilig is voor ik echt de stap durf te zetten en het idee dat ik toch echt wel uit die bocht kon vliegen schreeuwde door mijn hoofd, maar hey, ik heb het wel gedaan. 

🚰

Ik heb waarschijnlijk meer geremd dan wat anders want opeens hoorde ik dat er een jongetje vlak achter mij zat, iet wat schuldig begon ik dan toch maar iets sneller te gaan, maar die kleine was toch al boos dat ik hem ophield en dat kon mij niet al te veel schelen, ik kende hem toch niet. Eenmaal beneden besloot ik wel om niet nog een keer naar boven te gaan, maar was ik wel trots dat ik het voor de eerste keer alleen gedurfd heb en mijn gedachten de baas ben geweest. 

Die 5 minuten achteruit naar boven gaan waren trouwens echt 5 verschrikkelijke minuten in mijn leven. Ieder stemmetje in mijn hoofd was mij aan het waarschuwen voor hoe die trip naar beneden kon aflopen maar euhm update: ik leef nog en ben niet uit de bocht gevlogen. 

Liefs, 

Amber

Thinking will not overcome fear, but action will. ~ W. Clement Stone